Beethoven opus 59.

MARTYNA KAŹMIERCZAK: Trzy kwartety opus 59 Ludwig van Beethoven skomponował na zamówienia rosyjskiego hrabiego Andrieja Razumovskiego. Mógł dla arystokraty napisać odpowiednik komedii romantycznej – coś przyjemnego, niezbyt poruszającego, coś, przy czym spokojnie pije się herbatę i rozmawia…  Nie byłby jednak sobą. Zaserwował więc hrabiemu odpowiednik psychologicznego dramatu-thrillera z najwyższej półki.

https://www.youtube.com/watch?v=zzH9ULytPDo

Recenzje z czasów Beethovena mówią, iż kwartety opus 50 są długie, trudne do słuchania i niewygodne dla wykonawców. Nawet dla dzisiejszych uszu „Allegretto vivace e sempre scherzando” z pierwszego kwartetu opus 59 może być wyzwaniem. Dlatego, aby łatwiej było Ci zrozumieć pierwszą minutę utworu, przeczytaj poniższą rozmowę:

Hrabia: Oj, Ludwig, Ludwig… Czy tak właśnie uczono cię zaczynać utwór? Oj, Ludwig…
Kompozytor: Czekaj, czekaj! Jeszcze nie wiesz, co mam na myśli!
Hrabia: …Wiolonczela to nie jakiś bęben! Daj mi melodię!
Kompozytor: Jeszcze chwilkę… Na razie szukam harmonii…
Hrabia: Szukasz?! Zupełnie nie wiem, o co ci, Ludwig, chodzi. Wiolonczelę traktujesz jak bęben. Potem skrzypcom dajesz samotną frazę, której nawet nie potrafię zanucić. Potem altówka zaczyna w zupełnie innej tonacji. Ty chyba nie wiesz, co robisz…
Kompozytor: Wiem doskonale!! Musisz tylko jeszcze dać mi chwilę… Zaraz znajdę odpowiednią harmonię…
Hrabia: Dziwactwa jakieś wyczyniasz!! Ogarnij się! Chcę wreszcie usłyszeć melodię!!!
Kompozytor: O! Jest. Proszę bardzo.
Hrabia (oniemiały): W moll?!???
Kompozytor: No tak.
Hrabia: Oj, Ludwig, Ludwig… Czy nie pamiętasz, że ja ci za ten kwartet zapłaciłem? Masz mnie muzyką zabawiać – a jak na razie wywołujesz jedynie złość!!! Zacznij jeszcze raz. Od początku.
Kompozytor: Dobrze. Zacznę. (na boku) Po mojemu.

Rozmowę notowała Martyna Kaźmierczak, która dzięki dawnym instrumentom podróże w czasie odbywa regularnie (w 2012 roku otrzymała stypendium na udział w II Europejskiej Akademii Muzyki Dawnej w Vannes we Francji, gdzie pod okiem Arthura Schoonderwoerda zapoznawała się z fortepianami epoki klasycyzmu). Artystka pasjonuje się edukacją muzyczną i od 2014 roku tworzy własne metody nauczania fortepianu, historii i teorii muzyki dla London Russian Music School, prowadzonej przez pedagog Elenę Berezovsky, jak również prowadzi prywatną działalność w Londynie. Martyna jest autorką projektów w social media: strony GoClassical na Facebooku, gdzie dzieli się swoim podejściem do muzyki, oraz dostępnych online wywiadów z jej największymi autorytetami: prof. Robertem Levinem czy dyrygentem Yanem Pascalem Tortelier. Martyna realizuje się też jako autorka artykułów – od jesieni 2015 roku pisze dla magazynu Presto. Muzyka Film Sztuka