Klasyka pochodzi z Azji
JACEK KORNAK: To takie oczywiste: muzyka klasyczna to Bach, Mozart, Beethoven, Mahler, prawda? Już w Presto #6 pisaliśmy jednak, że tradycja europejskiej muzyki zachodniej to tylko kropla w morzu muzyki klasycznej. Harmonia Mundi idzie nam w sukurs (Choć szósty numer naszego magazynu wydaliśmy w czerwcu 2013 roku…) i w tym roku rozpoczęła nową serię wydawniczą Latitudes prezentującą muzykę klasyczną z różnych części świata wykonywaną przez lokalnych wirtuozów.
Pierwszym z albumów z najnowszej serii Harmonii Mundi jest “Overtones” Wanga Li and Wu Weia, chińskich wirtuozów grających na tradycyjnych instrumentach kouxian oraz sheng. Muzycy wykonują tradycyjną muzykę chińską, jednak nie jest to folk, a jedynie muzyka inspirowana tematami chińskimi, na podstawie których muzycy tworzą własne kompozycje. Obaj muzycy mieszkają na stałe w Europie i również Zachodnie elementy muzyczne są obecne na ich albumie. “Overtones” to niezwykła podróż do innego świata muzycznego, który jest oparty o niespotykane harmonie, rytmy, rozwiązania melodyczne, ale to również muzyka pełna energii, niemal hipnotyczna.
Przypomnij sobie nasz Motyw Główny #6
Thrace: Sunday Morning Sessions jest kolejnym albumem z nowej serii Harmonii Mundi. Tracja to starożytna kraina na styku Europy i Azji. Na obecnym nagraniu, tak jak w Tracji, spotykają się różne tradycje obszaru śródziemnomorskiego oraz różne osobowości muzyczne. Jean-Guihen Queyras to klasyczny wiolonczelista, Bijan i Keyvan Chemirani to muzycy pochodzący z Iranu i grający na tradycyjnych instrumentach z tego regionu, a Sokratis Sinopoulos to grecki wirtuoz tradycyjnej harfy. Wspólnie stworzyli oni wyjątkowe nagranie mieniące się od rytmów i melodii, które przywołują słoneczne wybrzeże Morza Śródziemnego. Ciekawostką na tym albumie są Sacher Variation Witolda Lutosławskiego żywiołowo wykonane przez Queyrasa.
Hawniyaz to kurdyjskie słowo oznaczające w wolnym tłumaczeniu, że każdy potrzebuje każdego, to także tytuł najnowszego albumu kwartetu, kurdyjskich muzyków Aynur, Kayhana Kalhora, Salmana Gambarova oraz Camila Qocgira. Muzycy, choć inspirują się tradycyjną muzyką irańską i kurdyjską, nie wykonują folku. Ich album jest połączeniem różnych stylistyk a tradycyjna muzyka z Bliskiego Wschodu miesza się tutaj z Zachodnią klasyką i jazzem. Efektem jest poruszające brzmienie, momentami pełne tęsknoty, melancholii, a momentami kipiące energią i radością.