Mit rozdartej kobiecości [Warlikowski w Londynie]

“Phedra(s)” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego miała swoją premierę w tym roku w paryskim Odeon-Theatre de l’Europe. Obecnie przedstawienie jest wystawiane w londyńskim Barbican Centre. Jest to spektakl jedynie luźno oparty na starożytnym micie. W swojej autorskiej wizji Fedr Krzysztof Warlikowski wykorzystuje również teksty Sarah Kane, Wajdi Mouawad oraz J. M. Coetzee. W rolach głównych występują Isabelle Huppert, Agata Buzek, Andrzej Chyra, Alex Descas oraz Gael Kamilindi.

Dla Warlikowskiego mit Fedry jest uniwersalną hiperbolą rozdartej kobiecości. W swojej opowieści o cielesności, pożądaniu i niespełnieniu reżyser nieustannie balansuje między tragedią a farsą. Jego przedstawienie jest niezwykle intensywne, ale zarazem ironiczne i campowe. Warlikowski podszedł do tego przedstawienia w sposób nowatorski używając kolażu oraz estetyki zawieszonej między przerysowaniem a minimalizmem. U Warlikowskiego można również wyczuć środkowo-europejską wrażliwość, szczególnie w odniesieniu do tematu transcendencji: negowanej i powracającej.

Isabelle Huppert była bezsprzecznie gwiazdą wieczoru. Jej aktorstwo było charyzmatyczne. Postacie, które Huppert tworzy, są uwodzicielskie i zarazem odrażające. Z jednej strony nie sposób się z nimi utożsamić, a z drugiej obnażają jakąś część prawdy o nas samych.

Muzykę do tego przedstawienia napisał Paweł Mykietyn. Jego muzyka posiada pewien północno-afrykański charakter. Prosta, rytmiczna, monotonna, to pewnym czasie staję się hipnotyzująca, momentami aż trudna do zniesienia. Mykietyn świetnie oddał charakter przedstawienia, które jest wolne, parne i niemal bolesne.

Z Londynu dla Presto Jacek Kornak