Muzyka na listopad
Jesienny blues najlepiej zwalczyć Mozartem. Najnowszy album Raphaëla Pichona oraz jego zespołu Pygmalion „Libertà!” jest pełen słońca.
Pichon wybrał arie ze środkowego okresu twórczości Mozarta. Niektóre pochodzą z mniej znanych oper, takich jak „Thamos” czy też „Idomeneo”, inne są muzycznymi szkicami kompozytora, które nigdy nie stały się częściami oper, a kilka utworów na albumie pochodzi od dwóch innych twórców epoki: Giovanniego Paisiello oraz Vicentego Martína Y Solera. Na płycie usłyszymy śmietankę wykonawców operowych ostatnich lat: Sabine Devieilhe, Siobhan Stagg, Serenę Malfi, Linarda Vrielinka, Johna Chesta, Nahuela di Pierro. „Libertà!” to wyobrażona opera. Pichon stworzył nie tyle album z muzycznymi ciekawostkami, ile spójne nagranie, które sprawia, że od początku do końca słucha się go z zapartym tchem.
„Libertà!”, Raphaël Pichon, Pygmalion, Harmonia Mundi 2019
Accentus Music wydało album z nagraniem Symfonii I oraz IX Antona Brucknera w wykonaniu Claudia Abbado oraz Lucerne Festival Orchestra. Abbado przed śmiercią wielokrotnie koncertował z tą orkiestrą. Była ona jakby jego ostatnim dzieckiem i to słychać na tym nagraniu. Zostało ono zarejestrowane w roku 2012 (I) i 2013 (IX). Przyznam, że Bruckner nigdy nie był dla mnie kompozytorem łatwym w odbiorze, jednak słuchając Symfonii I i IX dyrygowanych przez Abbado, jestem tą muzyką całkowicie zafascynowany. Dyrygent nie tylko wydobywa z tych utworów bogactwo brzmieniowe, ale też nadaje im pasję i energię, których czasem brak w wykonaniach należących do klasyki. Pod jego batutą czuje się nie tylko mistrzostwo niezrównanej klasy, ale jest tutaj też czułość, emocjonalność, których próżno by szukać w innych nagraniach symfonii Brucknera.
Bruckner I/IX Claudio Abbado, Lucerne Festival Orchestra, Accentus Music 2019
Ivo Pogorelich to pianista, który od początku swojej kariery budził kontrowersje. Jego interpretacje zawsze były oryginalne i wymykały się prostym klasyfikacjom. Tak też jest z jego najnowszym nagraniem dla wytwórni Sony Music. Artysta wykonuje tutaj Sonaty fortepianowe op. 54 oraz 78 Beethovena oraz Sonatę fortepianową no. 2 op. 36 Rachmaninowa. Od pierwszych taktów Pogorelich zaskakuje. Nie jest to już pianista znany z lekkości i dramatyzmu. Jego interpretacje są ciężkie i mają w sobie coś mrocznego. Trudno mi je ocenić. Z pewnością są spójne i wyrażają bardzo indywidualne podejście do muzyki Beethovena oraz Rachmaninowa. Nie ma tutaj pustej wirtuozerii, ale wykonanie wydaje się czasami nieco zbyt ciężkie. Muzyka jest tu dla słuchacza kluczem, nie tyle do Beethovena czy Rachmaninowa, co do świata wewnętrznego pianisty.
Ivo Pogorelich, Beethoven Piano Sonatas op. 54 and 78, Rachmaninoff Piano Sonata No. 2 op. 36, Sony Music 2019
Dong Hyek Lim to jeden z najwybitniejszych koreańskich pianistów. Ostatnio Warner Classics wydał jego album „Rachmaninov Piano Concerto No. 2”, zawierający II Koncert fortepianowy z towarzyszeniem BBC Symphony Orchestra pod batutą Alexandra Vedernikova oraz Tańce symfoniczne z Marthą Argerich (wersja na dwa fortepiany). Dong Hyek Lim gra w sposób wyważony, elegancki. Jest tutaj wprawdzie odrobina rosyjskiej nostalgii, ale to przede wszystkim lekkie, technicznie imponujące wykonanie niezwykle trudnych utworów Rachmaninowa. Koreańczyk gra je z dużym wdziękiem. Nie jest to typowa dramatyczna interpretacja, ale raczej lżejsze podejście do najbardziej znanego koncertu rosyjskiego mistrza. Interpretacja Lima jest bardzo przystępna, a zarazem autorska. Ten album udowadnia, że mamy na horyzoncie nową gwiazdę pianistyki.
Rachmaninov Piano Concerto No. 2, Symphonic Dances, Dong Hyek Lim, Warner Classics 2019
dr Jacek Kornak