Skoro Festiwal jest szalony, to jego relacja nie może być zwyczajna. 3 dni, 60 koncertów, ponad 900 artystów - szalony czas wspominają: Ewa Chamczyk, Karolina Kolinek, Oskar Łapeta i Paweł Siechowicz.
O czym było?
Szalone 1
Szalone 2
I po co to wszystko?
Szalone Dni Muzyki - relacja cz.2
 

Festiwale mają bardzo często tę zaletę, odróżniającą ją od koncertów w filharmoniach, że organizatorzy dbają o edukację słuchaczy i o to, aby informacje o utworach i wykonawcach zapadły w pamięć. A przede wszystkim dbają o to, aby wciągnąć słuchaczy w to, co za chwilę będzie się działo na estradzie. Na tym tle wyróżnia się Jacek Woleński, który od kilku już lat organizuje i prowadzi Festiwal im. Ludwiga van Beethovena – najpierw w jego Głogówieckiej odsłonie, obecnie – wersję Śląską. Ciekawostkami na temat utworów, ich kompozytorów i wykonawców potrafi zaskoczyć muzykologów i ludzi z branży muzycznej.

Mnóstwo pozytywnej energii i roztańczona publiczność na ostatnim dniu festiwalu.
Ostatniego dnia namiot festiwalowy był jak co roku wypełniony po brzegi, a kolejki po bilety ciągnęły  się bez końca. Zakończenie musiało być szczęśliwe, wybrano więc muzykę lekką, łatwą i przyjemną. Wystąpili artyści z Afryki Zachodniej- Boubacar Traoré (Mali) i Dobet Gnahoré (Wybrzeże Kości Słoniowej).

- Dlaczego Chińczycy są najlepszymi pianistami na świecie?
- Bo mają najszybsze fortepiany.
(żart solisty, rzucony na deser po kolacji)
Niestety, formuła przyjęta podczas tegorocznego festiwalu w Głogówku zakładała, że artysta nawiąże kontakt z publicznością jedynie poprzez muzykę. Niestety – bo organizator wydarzenia Aleksander Devosges Cuber przekonywał mnie przed koncertem, że pianista jest równie dobry w graniu jak i w mówieniu o muzyce. I rzeczywiście. Przekonałam się o tym… po koncercie. Obiecano mi jednak, że już ostatni raz Michał przy fortepianie siedzi cicho. Następnym razem ma mówić!