Urok kontrastów [koncert Sinfonii Iuventus]

Pierwszymi ważnym idokonaniami młodego Mieczysława Karłowicza były pieśni. Wydane drukiem zdobyły uznanie, autor jednak szybko całkowicie zarzucił utwory tego gatunku i, zafascynowany arcydziełami muzyki neoromantycznej, poświęcił się wyłącznie twórczości orkiestrowej. W roku 1897 swą premierę (pod batutą jego berlińskiego nauczyciela, Heinricha Urbana) miała znakomita, czteroczęściowa Serenada op. 2 – pierwsze dzieło Karłowicza na orkiestrę (w tym wypadku smyczkową), do dziś cieszące się wielką i zasłużoną popularnością, urzekające swym liryzmem i pięknem muzycznych tematów.

Najbardziej znanym utworem z bogatej spuścizny brytyjskiego kompozytora Gustava Holsta pozostają jego Planety – tym bardziej więc warto docenić przypomnienie ciekawego dzieła z 1913 roku zatytułowanego wówczas po prostu jako Suita C‑dur. Długo niepublikowana, została wyjęta z szuflady kompozytora dopiero w 1922, gdy dedykował ją londyńskiej szkole dla dziewcząt (z wdzięczności za zapewnienie mu nowej, wygodnej pracowni), w której przez wiele lat pracował – St. Paul’s Girls’ School, od której wzięła swój nowy tytuł: St. Paul’s Suite. Złożona z czterech zwięzłych, żartobliwych części (niemających nic wspólnego z sacrum, co zdaje się sugerować tytuł, gdy nie zna się jego genezy), zyskała sporą popularność jako wdzięczny utwór koncertowy.

W zupełnie inne ekspresyjne rejony przeniesie nas Symfonia kameralna Dmitrija Szostakowicza – aranżacja (Rudolf Barszaj) jego VIII Kwartetu smyczkowego. Należy ona do najtragiczniejszych w wyrazie i najbardziej osobistych dzieł kompozytora, który z ironiczną goryczą pisał o nim, iż jest poświęcone „pamięci autora”. Powstająca w trudnym dla niego okresie, zawiera wiele symbolicznych autocytatów, a także swoisty dźwiękowy podpis – sekwencję dźwięków D-Es[=S]-C-H. Dobry nastrój powróci wraz z Orawą (1986) Wojciecha Kilara. Stanowi ona swoiste pendant do sławnego Krzesanego (1976); tworzona w dość ponurych czasach lat osiemdziesiątych, stanowiła dla autora odskocznię od społecznych i politycznych niepokojów tego czasu. Jest dziełem pogodnym, eufonicznym, kolejnym kompozytorskim hołdem dla ukochanych gór i muzycznego folkloru Podhala.

Zespół smyczków Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus poprowadzi Anna Duczmal-Mróz, ceniona dyrygentka koncertująca na wielu ważnych scenach polskich i zagranicznych, pełniąca także funkcję drugiego dyrygenta Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia Amadeus, założonej i prowadzonej przez jej matkę, Agnieszkę Duczmal.

Piotr Maculewicz

***

24 maja 2019, godz. 19.00
Zamek Królewski, Sala Senatorska, Warszawa

Wykonawcy:
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa
Anna Duczmal-Mróz | dyrygent

W programie:
Gustav Holst – St Paul’s Suite  op.29, nr 2
Dmitrij Szostakowicz – Symfonia kameralna op. 110a
Mieczysław Karłowicz – Serenada op. 2 na orkiestrę smyczkową
Wojciech Kilar – Orawa na orkiestrę smyczkową

{info. pras}