Uwaga! Odnaleziono „Kwintet na pianino” Szostakowicza!
Oburza Państwa tytuł artykułu? Uff, to dobrze. To bardzo dobrze! Z pewnością nikt z Państwa nie jest więc redaktorem w wydawnictwie Sic!
Taka sytuacja: pan Marcin Zgliński* udostępnia na facebookowej grupie DeArte zdjęcie tekstu i komentuje: „Czytam Sołomona Wołkowa "Czarodziejki chór. Historia kultury rosyjskiej od Tołstoja do Sołżenicyna", rzecz opublikowaną właśnie przez wydawnictwo Sic!. Wydawnictwo dofinansowane przez MKiDN. Jak i poprzednia książka Wołkowa o Szostakowiczu i Stalinie - tekst błyskotliwy i intrygujący. gorąco polecam wszystkim zainteresowanym kulturą i sztuką rosyjską. Ale - niestety...
Tłumaczenie. Autorstwa Wojciecha Stanisławskiego. Niby w porządku, ale np. dowiaduję się, że Szostakowicz dostał nagrodę Stalinowską nie za "Kwintet fortepianowy", lecz za... "Kwintet na pianino". Gdyby tłumaczenie było z rosyjskiego, to "фортепианный квинтет" przełożono by zapewne dobrze. Ale ponieważ przekład jest z angielskiego, to "Quintet for Piano" stał się owym nieszczęsnym "Kwintetem na pianino". Jakim jednak ignorantem trzeba być, by nie widzieć różnicy pomiędzy fortepianem i pianinem oraz nie rozumieć, że kwintet raczej nie może być napisany na pojedynczy instrument, a w języku polskim taka nazwa właśnie na to jednoznacznie wskazuje. Dziś nawet wśród tłumaczy pracujących dla poważnych wydawnictw ze świecą szukać humanistów (bo nie każdy musi być melomanem, ale pewne rudymenta winno się znać). Ktoś robił korektę. Ktoś to niechybnie recenzował dla Ministerstwa. Niestety...”
Nam słów komentarza brak. Zdaje się, że właśnie doszliśmy do końca internetów. Jaki będzie ten świat za chwilę, jeśli do druku puszcza się takie kwiatki? Szczególnie że to nie koniec. W tej samej książce znajdziemy jeszcze to, również opublikowane przez pana Marcina Zglińskiego na tej samej grupie:
