Zimowe nowości fonograficzne
DR JACEK KORNAK: Na zimę idealnie pasuje „Zimowa podróż“ Schuberta. Wprawdzie możemy znaleźć setki jeśli nie tysiące rozmaitych wykonań tego cyklu pieśni, jednak warto zwrócić uwagę na album, który ostatnio ukazał się nakładem Alpha Classics: „Schubert’s Winterrise“ w orkiestracji Hansa Zendera.
Nie jest to jedynie zręczna orkiestracja. Zender sam jest kompozytorem i album ten jest oryginalną interpretacją, która wprawdzie czerpie inspirację z Schuberta, ale ma współczesne, świeże brzmienie. Śpiewa Julian Pregardien. Kameralnym składem Deutsche Radio Philharmonie dyryguje Robert Reimer. Orkiestracja Zendera wydobywa obsesyjne elementy z pieśni Schuberta. Niewiele jest tutaj instrumentów smyczkowych, natomiast dominują instrumenty dęte oraz perkusja. Pregardien oscyluje między jedwabistą barwą, a ostrym, psychopatycznym dźwiękiem.
Zender; Schubert’s Winterrise; Julian Pregardien; Alpha 2018
Kolejnym, tym razem dość klasycznym albumem lieder jest „Frage“ – pieśni Schumanna w wykonaniu Christiana Gerhahera z towarzyszeniem pianisty Gerolda Hubera. Nie są to zapewne najbardziej znane pieśni Schumanna, jednak bardzo ciekawe jest zestawienie na nagraniu wczesnych utworów z op. 35 (12 Gedichte) z późnymi op 142. (4 Gesange), poza tym na albumie znajdziemy również Romanzen und Balladen op. 49, Warnung op. 119/2 oraz pieśni z op. 83 i 107. Gerhaher wydobywa z tych pieśni ich naturalne piękno. Jego głos brzmi lekko, ale zarazem momentami jest niezwykle poruszający. Śpiewak ten ma niezwykły zmysł dramaturgiczny, co sprawia, że nawet krótka pieśń w jego wykonaniu staje się pasjonującą opowieścią.
Schumann; Frage; Christian Gerhaher; Sony 2018
Kolejnym albumem z pieśniami jest „Sirenes“ Stephanie D’Oustrac z pianistą Pascalem Jourdanem. Artystka wykonuje na tym nagraniu utwory Franza Liszta, Hectora Berlioza oraz Richarda Wagnera. D’Oustrac regularnie pojawia się na najważniejszych scenach operowych Europy. Na tym albumie odkrywa jednak przed nami inną stronę. Nie jest to dramatyczne operowe wykonanie pieśni. D’Oustrac oferuje niezwykle intymne, liryczne odczytanie romantycznych utworów . W jej głosie jest pewna nostalgia oraz delikatność, ale zarazem są to przemyślane, spójne i bogate w detale wokalne interpretacje. Szczególne fascynujące jest Wesendonck Lieder. Pomimo, że w pieśniach tych jest swoisty niepokój, D’Oustrac odkrywa w nich unikalną melodyjność oraz czaruje sposobem frazowania, który prawdziwie wciąga słuchacza.
Stephanie D’Oustrac; Sirenes; Harmonia Mundi 2019
W wiosenny klimat przeniesie słuchaczy album „Spirito“ Mariny Rebeki. Jest to pierwszy album nowej wytwórni fonograficznej założonej przez Rebekę Prima Classic. Znajdziemy tutaj arie z opere Vincenza Belliniego „Norma“ oraz „Il pirata“, Gaetano Donizettiego „Maria Stuarda“ i „Anna Bolena“, a także Gaspare Spontiniego „La Vestale“. Artystce towarzyszy Orkiestra Teatro Massimo di Palermo. Rebeka urzeka nie tylko pięknym jedwabistym głosem, ale przede wszystkim dramaturgią swoich wykonań. Jej bel canto to prawdziwie piękny śpiew, który zarazem jest ekspresyjny i dramatyczny. Nie jest to suche, technicznie doskonałe skakanie to trillach. Rebeka wciąga słuchaczy w porywające dramaty tragicznych bohaterek operowych.
Marina Rebeka; Spirito; Prima Classic 2018
„Voglio Cantar“ to debiutancki album węgierskiej sopranistki Emőke Baráth. Odkąd w 2011 Baráth wygrała Barokowy Konkurs Wokalny w Insbruku najważniejsze sceny operowe Europy zaczęły angażować ją do ról w produkcjach barokowych. Obecnie Baráth należy już do czołówki barokowych śpiewaków, a ten album jest tego najlepszym dowodem. Artystka wykonuje kompozycje mniej znanych XVII wiecznych twórców takich jak Barbara Strozzi, Biagio Marini, Antonio Cesti, Tarquinio Merula oraz Francesco Cavalli. Towarzyszy jej orkiestra Il Pomo D’Oro pod batutą Francesco Cortiego. Baráth wykonuje utwory, które dla współczesnego słuchacza mogą brzmieć pretensjonalnie, ale w jej interpretacji nabierają one naturalności. Baráth wydobywa z nich ludyczny charakter, bawi się głosem sprawiając, że Cavalli brzmi jak uliczna piosenka wykonywana przez natchnionego śpiewaka. W jej głosie jest wolność, ekspresja, a nawet pewna przewrotność. Wszystko to sprawia, że wczesny barok w jej wykonaniu mieni się od barw i porywa.
Emőke Baráth; Voglio Cantar; Il Pomo D’Oro; Erato 2019