Symfoniczny rollercoaster i ludowa energia [Tsinandali Festival]
Gruzja jest znana z wyśmienitych muzyków. Pochodzi stamtąd wielu wybitnych śpiewaków oraz instrumentalistów. Pomimo tego kraj ten rzadko się kojarzy jako cel muzycznych podróży.
Tsinandali to mała miejscowość położona na wschodzie Gruzji. Wśród pięknych wzgórz pełnych winorośli powstały dwie sale koncertowe, sale do ćwiczeń oraz master classes dla muzyków, wykwintne restauracje, bary, a nawet muzeum. Najważniejsza jednak jest tutaj muzyka. Tsinandali to miejsce powstałe z miłości do muzyki i tę miłość się tutaj czuje. Tsinandali Festival powstał jako miejsce spotkań uznanych na świecie artystów z młodymi utalentowanymi muzykami. To wydarzenie, podczas którego można posłuchać wybitnych interpretacji utworów symfonicznych oraz kameralnych, a zarazem to przestrzeń do networkingu między artystami, dziennikarzami oraz ludźmi biznesu z całego świata.
Festiwal otworzyło wykonanie II Symfonii „Zmartwychwstanie” Gustava Mahlera. Nowo powstałą Pan-Caucasian Youth Orchestra oraz Chór Narodowego Teatru Opery i Baletu z Tbilisi poprowadził Gianandrea Noseda. Jako soliści wystąpili Ying Fang oraz Ketevan Kemoklitze. II Symfonia Mahlera to monumentalne dzieło, które otwiera nowe wrota w symfonice. Jest to refleksja kompozytora nad życiem i śmiercią, ale też imponująca muzyka, która swoim rozmachem zapiera dech w piersiach. Pan-Caucasian Youth Orchestra pod batutą Nosedy brzmiała niezwykle dynamicznie. To było najbardziej energetyczne wykonanie tej symfonii, jakie słyszałem. Muzycy Pan-Caucasian Youth Orchestra tryskali wigorem. Dzieło Mahlera w ich interpretacji nie brzmiało jak rozlazłe oratorium, ale jak symfoniczny rollercoaster. Dyrygent udowodnił, że posiada niezwykły dar, potrafi zaszczepić w młodych muzykach pasję i sprawić, że artyści, którzy jeszcze kilka miesięcy temu się w ogóle nie znali, grają jak wyborowej klasy orkiestra.
fot. ©Tsinandali Festival
Wśród kameralnych koncertów ogromne wrażenie zrobił na mnie występ Renauda Capuçona, Edgara Moreau oraz Nicholasa Angelicha. Wykonali oni Trio fortepianowe no. 1 Mendelssohna oraz Trio fortepianowe no. 1 Brahmsa. Były to niezwykle wirtuozerskie interpretacje, które zaprezentowały wybitną technikę muzyków, ale zarazem ich naturalność. To artyści, którzy mają osobne style, a zarazem słuchają się nawzajem i się dopełniają. Był to muzyczny dialog wysokiej próby.
Kolejnym koncertem, który zostanie w pamięci słuchaczy, był występ Verbier Festival Chamber Orchestra pod batutą Gábora Takácsa-Nagya. Jako solista w IV koncercie fortepianowym Beethovena wystąpił Andres Schiff. Jego interpretacja Schiffa była dość intelektualna, momentami nieco sucha i introwertyczna, natomiast orkiestra odpowiadała mu lekkością i elegancją. Jednak największe wrażenie zrobiło ich wykonanie II symfonii Beethovena. Tutaj muzycy Verbier Festival udowodnili swoją klasę. Ich wersja tego dzieła była szybka, pełna kontrastów. Było w tej muzyce coś niezwykle optymistycznego. Gábor Takács-Nagy poprowadził Beethovena w duchu klasycystycznym. Była tutaj dynamika rodem z Haydna oraz swoista energetyczna elegancja.
Podczas Tsinandali Festival mogliśmy również zobaczyć tradycyjny gruziński balet. To przedstawienie trudno porównać z czymkolwiek. Wywodzi się on z ludowych tańców gruzińskich, ale zarazem są w nim elementy klasycznego baletu. Muzyka łączy klimaty kaukaskie, perskie oraz słowiańskie. Sam taniec opowiada o trudnej gruzińskiej historii. Jednak to tancerze imponują najbardziej. Ich szybkość, zwinność, energia zapewne mogą zawstydzić wielu klasycznych tancerzy w Europie.
W tym roku pierwszy Tsinandali Festival został otwarty 8 września i zakończył się 22 września. Ja już czekam na następny rok, aby usłyszeć w Gruzji jeszcze więcej wybitnych artystów i cieszyć się muzyką w uroczym Tsinandali.
Dr Jacek Kornak